Η απελπισία των δασκάλων, των γονέων και των έξυπνων παιδιών...

΄Αριστα...!!! Τα παιδιά φεύγουν χαρούμενα από το σχολείο, δείχνουν την βαθμολογία τους. Περήφανοι περιμένουν οι γονείς να τα αγκαλιάσουν. ΄Αλλα παιδιά όμως κρατάνε κλειστή τη βαθμολογία τους. Οι γονείς απομακρύνουν τα παιδιά τους από το σχολείο, αποφεύγοντας τα σχόλια. «Τι βαθμούς πήρες;». 0 δάσκαλος προηγουμένως ενημέρωσε τους γονείς. 0 ίδιος απογοητευμένος για την χαμηλή απόδοση του παιδιού. Οι γονείς με ραγισμένες καρδιές φεύγουν από το σχολείο. Τα παιδιά κουβαλάνε ένα βάρος, ντρέπονται και στο σπίτι κλαίνε. Έτσι αρχίζουν αρκετά παιδιά στο Ρέθυμνο και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο τις διακοπές των Χριστουγέννων.

Αρκετά από αυτά τα παιδιά κάνουν ό,τι μπορούν να βελτιώσουν την απόδοση τους στα γραπτά, στην ορθογραφία, στην ανάγνωση, στα μαθηματικά, κ.λπ. Γνωρίζω παιδιά που έχουν κάθε μέρα δασκάλες στο σπίτι να τα βοηθήσουν με τα μαθήματα τους. Όταν έχει φύγει ο δάσκαλος κάνει ο γονιός μια επανάληψη στην ύλη. Γονείς που έχουν δώσει μια περιουσία για να έχει το παιδί τους μια καλύτερη απόδοση στο σχολείο. Παιδιά που κάθονται ώρες στο σπίτι, για να διαβάζουν (3-5 ώρες ημερησίως). Αυτά που μαθαίνουν όμως δεν περνάνε στη μνήμη τους, όπως θα έπρεπε. Στην καλύτερη περίπτωση θυμούνται το μάθημα για λίγη ώρα. Την επόμενη μέρα στο τεστ τα έχουν ξεχάσει εντελώς. Σαν να μην έχουν διαβάσει καθόλου. Η απογοήτευση των δασκάλων και των γονέων αφήνει σημάδια στα παιδιά και στους ίδιους. Ίσως η απογοήτευση τους αποτελεί μεγαλύτερο βάρος παρά τους βαθμούς που δεν είναι ικανοποιητικοί. Ακόμα όταν κρύβουν την απογοήτευση τους, τα παιδιά αισθάνονται πως έχουν αδικήσει τους γονείς τους και τους δασκάλους τους.

 
ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ;

0 δάσκαλος και οι γονείς έχουν την εντύπωση πως το παιδί μπορεί να παρακολουθήσει τα μαθήματα γλώσσας και μαθηματικών όπως όλα τα άλλα έξυπνα παιδιά της τάξης του. Ξαφνικά όμως δεν μπορεί το παιδί να προχωρήσει στα γράμματα. Και όταν αυτό το έξυπνο παιδί κοιτάζει γύρω του, διαπιστώνει πως τα άλλα παιδιά είναι ικανά για κάτι που δεν μπορεί να το κατανοήσει το ίδιο.

 

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;

Υπάρχουν δύο τρόποι. 0 ένας τρόπος είναι το παιδί να κλειστεί στον εαυτό του (συνήθως αυτό παρατηρείται στα κορίτσια). 0 άλλος τρόπος είναι το παιδί να κάνει αστεία στην τάξη και να ενοχλεί τους συμμαθητές του. (Αυτή η ενοχλητική συμπεριφορά παρατηρείται περισσότερο στα αγόρια). Το αποτέλεσμα είναι εκνευρισμός από την πλευρά των δασκάλων, εκνευρισμός από την πλευρά των γονέων. Το παιδί αισθάνεται μπερδεμένο από την κατάσταση. Συνήθως ο δάσκαλος έχει την εντύπωση πως ο γονέας ευθύνεται για την κακή συμπεριφορά του παιδιού. 0 γονέας νομίζει ότι ο δάσκαλος ευθύνεται για την χαμηλή απόδοση του παιδιού. Εδώ χρειάζεται προσοχή... Η συμπεριφορά στην τάξη μπορεί να μην είναι όμοια με την συμπεριφορά στο σπίτι. Έτσι γίνονται παρεξηγήσεις. Αν θα γινόταν μια ανοιχτή συζήτηση εξ αρχής πολλά προβλήματα δεν θα έπαιρναν διαστάσεις όπως βλέπουμε συχνά στα σχολεία.

 
ΕΦΟΣΟΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞΥΠΝΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΗ;

Ένας μεγάλος αριθμός παιδιών που αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα πάσχει από δυσλεξία. Δηλαδή δεν είναι καθυστερημένα, ούτε έχουν χαμηλό δείκτη νοημοσύνης. Αντίθετα η νοημοσύνη τους είναι μια χαρά. Μόνο στην ανάγνωση των πραγμάτων και των λέξεων δυσκολεύονται. Τα παιδιά:

∞  Δεν θυμούνται κανόνες. Οι γονείς/δάσκαλοι συνέχεια επαναλαμβάνουν τους ίδιους κανόνες. Όμως λίγη ώρα μετά το παιδί κάνει τα ίδια λάθη.
∞ Δεν βλέπουν πως τα πράγματα έχουν μια σειρά. Δεν αναγνωρίζουν αιτία και αποτέλεσμα.
∞ Όταν είναι μόνα τους είναι ήσυχα. Μόλις είναι μαζί με άλλα παιδιά δεν συμπεριφέρονται σωστά.
∞ Αφαιρούνται, δεν μπορούν να ξεχωρίζουν τι είναι σημαντικό και θέλει προσοχή. Τα παπού- τσια με τις εικόνες των δεινοσαύρων τραβάνε την προσοχή τους και όχι η ομιλία του δα- σκάλου.

Η ΕΓΚΑΙΡΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Η έγκαιρη διάγνωση του προβλήματος, κατά προτίμηση στο προ-νήπιο και τα πρώτα χρόνια του δημοτικού θα βοηθούσε να μην απογοητεύονται τόσο γονείς, δάσκαλοι και παιδιά. Δυστυχώς το πρόβλημα αναγνωρίζεται όταν έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που η απογοήτευση είναι τεράστια. Οι γονείς μαλώνουν με τους δασκάλους και τα παιδιά δεν έχουν καμιά όρεξη πια για να πάνε στο σχολείο. Συνήθως το πρόβλημα αναγνωρίζεται όταν το παιδί έχει ήδη φθάσει στην πέμπτη τάξη του Δημοτικού ή στην πρώτη Γυμνασίου. Τότε βέβαια η αντιμετώπιση του προβλήματος είναι δύσκολη και χρονοβόρα.

Στο εξωτερικό γίνονται έρευνες που δείχνουν παιδιά που έχουν από τη γέννηση τους πρόβλημα να ξεχωρίζουν διάφορα σύμφωνα. Εκτός από την ακουστική διαταραχή δυσκολεύονται επίσης να αναγνωρίζουν σειρές. Έτσι λοιπόν μπορούμε να φανταστούμε σε τι δύσκολη κατάσταση βρίσκονται αυτά τα παιδιά καθημερινώς στο σχολείο. Πολλές φορές τα παιδιά χασμουριούνται, όχι γιατί βαριούνται αλλά από την μεγάλη προσπάθεια τους να παρακολουθήσουν το μάθημα. Για να αξιολογήσουμε τα παιδιά που πάσχουν από δυσλεξία, ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι γίνεται στο κεφάλι τους.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για την αντιμετώπιση του προβλήματος της δυσλεξίας. Τα τελευταία χρόνια γίνεται παγκοσμίως δεκτό πως το πρόβλημα είναι μεγάλο. Τα παιδιά που στο παρελθόν σταματούσαν την εκπαίδευση τους αρκετά νωρίς μπορούσαν να στραφούν σε μια τέχνη και να την ασκήσουν. Στις μέρες μας δεν υπάρχουν πια δουλειές που δεν απαιτούνται βασικές γνώσεις στην ανάγνωση, στη γραφή, στα μαθηματικά και σε μια ή περισσότερες ξένες γλώσσες.

 
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΠΟΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΔΥΣΛΕΞΙΑ

Να υποστηρίξουμε αυτά τα παιδιά, τους γονείς και τους δασκάλους τους. Να γίνεται μια αποτελεσματική ενημέρωση στο πρόβλημα. Και να συνεργαστούν δάσκαλοι, γονείς, θεραπευτές-ιατροί, σχολικοί ψυχολόγοι και σύμβουλοι. ¦

 
ΑΝΤΙΣΩΜΑ
ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
ΙΟΥΛΙΟΣ 2004